کنفرانس گزارشدهی (روزدوم)

طبق معمول کنفرانس با ارائه گزارش سکتورزیربنا به شمول ریاست زراعت، انکشاف دهات، انکشاف شهری آغازشد. تعداد سوالات مردم بعد ازاینکه والی ازجواب دادن به سوالات نماینده مؤسسات خود داری کرد، قوت بیشتری گرفت. خبرنگاران هم ماجرا را به این آسانی رها نمی کردند. سوالات زیادترازدیروز بود. یکی ازفعالین جامعه مدنی که آدمی با درک و با درد است، بسیارتپید، اما دیگران زود تنهایش میگذاشتند و همه سوالات منتج به یک بحث دوجانبه میشد. ریاست انکشاف شهری با گزارشی بسیارطولانی و جزئیات تخنیکی، (شاید میخواست مردم را گیج کند، والا آوردن اینگونه موارد درگزارش، ضروری جلوه نمیکرد) وقت زیادی گرفت. جالب ترین نکته بعد ازظهر، سخنرانی صادقانه والی بود. او صادقانه به تحلیل موارد بحث شده امروز پرداخت. ازبسیاری ازموارد پشت پرده سخن گفت و گفت که چرا نیروهای نظامی امریکا مراسم افتتاح سرک بامیان- پروان- کابل را دورازچشم خبرنگاران برگزارکردند. گفت که جناب اسماعیل خان وزیرانرژی و آب، کمترین کاررا درولایت بامیان کرده است. گفت که آنقدربه دفترش مراجعه کرده است که «تیاغم سوزن گشت و بوتهایم پوست سیر» اما به نتیجه ای نرسیدیم. گفت که ما عریضه هایی برده بودیم، وعده داد، بعد ازمدتی که ازپروژه ها خبری نشد، مراجعه کردیم وگفت: "ما فکرکردیم شما دیگرپروژه نمی خواهید". (خدا به عطش دشمنی جناب اسماعیل خان با هزاره ها پایان دهد، اما مثل اینکه جناب شان هیچ دیواری پایین ترازدیوارهزاره ها پیدا نکرده است. آن ازهرات و این ازوزارتش). همچنین گفت که وزیرترانسپورت به نحوی با عدم انتقال میدان هوائی به جای دیگر، مانع تطبیق ماسترپلان شهری میشود و هیچ توضیح مشخصی هم ندارد. ازصداقت وجرأت والی خوشم آمد وبازهم ازسیستم مدیریت پشتونی ونتایج آن، آه ازنهادمان برآمد وهمان سوال همیشگی که (تاکی؟) نظری ازاحتمال خطردرهنگام نشست و برخاست طیاره ها درمیدان هوائی فعلی که درمرکزشهرواقع شده است پرسید و نگرانی من هم بیشترشد. خانه من نزدیک میدان هوائی است و یک ونیم سال دیگر، اولین جایی که محل بازی پسرم میشود، میدان هوائی است.