گزارش محمود کوچی خبرنگاربی بی سی ازکابینه پیشنهادی آقای کرزی به پارلمان برایم عجیب بود و مرا بیاد برادربزرگترم انداخت که وقتی کوچک بودیم و درجمع بچه های کوچه، مسابقه ذهنی را راه می انداخت و میخواست من برنده شوم، درابتدا اشیائی رانشان میداد و بعد یکی ازآنها را درقوطی میگذاشت وهرکس زود ترمیتوانست نام شی را درست بگیرد، مستحق جایزه میشد. علی درابتدا درمعرفی اشیاء، آن چیزی را که میخواست درقوطی بگذارد، با صدای بلند تری به من معرفی میکرد و فشاربیشتری درصدایش ظاهرمیشد. ازآنجا میفهمیدم که همان شی درقوطی میرود و بنابراین همیشه برنده میدان بودم.
محمود کوچی هم گویا میخواست توجه بیشتر مخاطبین را به وزاری هزاره معطوف دارد. چراکه وقتی او لیست وزراء را میخواند، بسیاربه سرعت ازکنارشان رد میشد، اما همین که به یک وزیرهزاره میرسید، به تفصیل میگفت: هزاره است و متعلق به فلان حزب شیعی است و ازطرف فلان رهبرهزاره معرفی شده است. گویا اینکه یک وزیرازقوم هزاره هست، بسیارتعجب انگیز وغیرمعمول است. ازآنجایی که خود خبرنگارم ویکی ازاصول خبرنگاری، رعایت بی طرفی است، متعجب شدم.
فردایش به بی بی سی ایملی حاوی اعتراضیه ام فرستادم وهشداردادم که اگربی بی سی درنشراخبارخود، بی طرفی کامل را رعایت نکند، مخاطبین خود را ازدست خواهد داد و چهره اش کاملا مخدوش خواهد شد.
ظاهرنظری با تفصیل بیشتری این موضوع را نوشته است.
شب دربرنامه تلویزیونی بی بی سی فارسی هم اس ام اس کردم و خواهان اشتراک شدم. خانمی زنگ زد و با آب وتاب سوال پیچم کرد و گفت که آماده باشم و منتظرزنگ بی بی سی درحین برنامه (نوبت شما). من هم منتظرماندم وهیچ زنگی نیامد. برنامه تمام شد و من مکتوم ماندم. ازطرفی بالاترازهشتاد درصد کسانیکه فرصت صحبت پیدا میکردند، ازولایت هرات بودند. نمیدانم چرا؟.
۱۳۸۸ آذر ۳۰, دوشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر